Online Giresun Platformu
Değeri dostlar, ilk kez bu kadar uzun bir yazı paylaşıyorum. Ama mecbur hissetim kendimi sonuna kadar okursanız mutlu olurum.
Sosyal medya hayatımıza girip dünyada neredeyse herkes bir hesap sahibi olduktan sonra artık bazı kavramlar kökten değişimlere uğradı. Bunlardan bir ikisine değinme gereğe hissettim ve sizlerle paylaşacağım. Mesela haber paylaşımları arttı. Yani gazeteciliğe soyundu çoklarımız hatta bu endam ile davrananlar da arttı. Peki “olabilir! “ diyelim. Ancak eğer gazeteci edası ile hareket edeceksen olmazsa olmaz bazı hususlar vardır. Öncelikle yazıda teknik hataları göz ardı edebilirim kendi adıma ama kelimeleri yanlış yazmayı habercilik adına zerre kadar anlayamam, anlamam da. Bu tür davranışlar içinde olan bir şahsın paylaşımlarından derlediğim birkaç örnek aktarayım. “Falanca kişi mefat etti Allah tahsilatını afetsin bu feysbukda bunu haber vermek vatandaş vazifesi normeldir…” Evet, bunu yazan arkadaş kendince de gazeteci ve ciddi bir amme işi yapıyor, her yerde de çalım satıyor.
Diğer bir konu ise ciddi anlamda habercilik. Ne yazık ki haber veya muhtelif paylaşımlar konusu içler acısı. Haber konusunda şaşmaz bir kural vardır, kaynağından ve doğruluğundan emin olmadığın bir şeyi haber diye kullanmayacaksın. Bir yerden alıp, kopyalarken bile olaya atlamayacak emin olacaksın. Bu anlamda kendini rezil-rüsva edip de farkında dahi olmayanların haddi hesabı belirsiz. Yani aslından astarından emin olmadığın bir şeye atlamayacaksın!
Hepimizin gönlünde bir takımın taraftarlığı var; gayet normal hatta güzel. Ancak bunu düşmanlık, kan davası gibi bir boyuta getiren kafa yapılarını anlamak mümkün değil. Kaldı ki onca bahislerin, rantın döndüğü ve bir sektör haline gelen futbol (spor) dünyası içinde kim taraftarı olduğu takımın masumiyetini savunabilir? Söz gelimi ben Fenerbahçe taraftarıyım. Ama gönül rahatlığı ile her takımı alkışlarım zerre kadar yüksünmeden, gocunmadan. Yeter ki sahada futbol adına güzel şeyler göreyim.
Son kelamlarım da şu, sanal alemde çok sık rastlamaya başladım “ Giresince “ Giresunca yani. Hatta bu konuda sayfa dahi açanlar var. Söz gelimi memleketimizde veya Anadolu’nun birçok bölgesinde, ilindeki konuşmalara şive diyen, aksan diyen, lehçe diyen yüzlerce insana rastlıyorum. Hatta şahsıma “şiveni bozma sakın, diyenler hiç az değil.
Acizane aklım erdiğince şunları paylaşmak isterim;
Önce dil nedir? Bir sesli işaretler sistemi olan dil, aynı toplulukta yaşayan veya aynı milletten olan insanların anlaşabilmelerini sağlayan en gelişmiş iletişim aracıdır.
Lehçe nedir? Bir dilin tarihsel, bölgesel, siyasal sebeplerden dolayı ses, yapı ve söz dizimi özellikleriyle ayrılan kolu, örneğin Yakutça gibi.
Şive nedir? Bir dilin izlenebilen tarihi dönemlerinde ayrılmış koludur.
Ağız nedir? Aynı dil içinde ses, şekil, söz dizimi ve anlamca farklılıklar gösterebilen, belli yerleşim bölgelerine veya sınıflara özgü olan konuşma dili. Karadeniz ağzı, Konya ağzı gibi.
Özetle Giresince diye bir şey yok. Sadece ağız denmesi yeterlidir. Dahası ayıptır ayıp !
İşte Türk şivelerimizin dünya coğrafyasında ki dağılımı: Bakın bakalım Karadeniz şivesi yada Giresince diye bir şey var mı? Lütfen kendi eksiklerinizi bölgemize, memleketlerimize yamamayın!
Türk şiveleri:
Güney-Batı (Oğuz) Grubu
- Türkiye Türkçesi
- Azerbaycan Türkçesi
- Türkmen Türkçesi
- Gagauz Türkçesi
Kuzey-Batı (Kıpçak) Grubu
- Kazak Türkçesi
- Tatar (Kazan) Türkçesi
- Kırgız Türkçesi
- Başkurt Türkçesi
- Karaçay-Malkar Türkçesi
- Karakalpak Türkçesi
- Kumuk Türkçesi
- Nogay Türkçesi
- Altay Türkçesi
- Tuva Türkçesi
- Hakas Türkçesi
Güney-Doğu Grubu
- Uygur Türkçesi
- Özbek Türkçesi
Not: Unutmadan, paylaştığınız görsellerde lütfen fotoğraflara resim demeyin artık. Çünkü fotoğraf ve resim bir birinden çok ayrıdır!