Online Giresun Platformu
Çocukken yağan yağmur bizi eve hapsederdi. Bizim evde sabah namazından önce kalkılır. Anam yayığa yoğurt koyar, küp suyundan pınar suyu alır, bir kısmını yayığa dökerdi. İki katlı evin ara bölmesinin altındaki halkaya yayığını urganla bağlar, gümbür gümbür çalkalardı. Evimizin üst katındaki yatak odalarında uyuyan biz çocuklar zelzeleye benzeyen titreşimde uyanır, birlikte mutfağa inerdik. Bazen yayık çalkalar, bazen gözlerimizi silerek sabah kahvaltısını beklerdik. Taş ocakta kaynayan ibrikte çay demlenir, teneke meşrebelerde içilirdi.
Anam yayığını kazana boşaltır, üste biriken yağları tahta kaşık yardımı ile top hâline getirirdi. Gene ocak üstünde demir saçta pişen ve sofraya serilen çöreklere; kaşık kaşık taze yağ atar, biz de bir parça çörek koparır her tarafa yayar, eritmeye çalışırdık. Üstüne şeker ekeler çay arasında ısırırdık. Yanında zeytin, tayin helvası, zile pekmezimiz olurdu; onlara “katacak” derdik.
Kahvaltıdan sonra güneş doğarken, ahırdaki inekleri çıkarır, önümüze katar, elimize birer çubuk alır, “heşt” diyerek meraya doğru yola çıkardık.
Güneşli havalarda sabahtan akşama kadar meramızda top, sinmecek, elim ateş, yakartop, komen, kuyucuk, miras, mendil kapmaca, pokeç oynardık. Saniyes gölünde yüzer, balık tutar, sahlep söker, ve güllük biçerdik. Bunlar aynı zamanda bizler için birer oyundu.
Sisdağı Yaylasında da günümüz aynı geçerdi. Hep dışarıda oynar, akşam yaklaşınca ineklerle evlere dönerdik. Onun için yağmuru sevmez, buna rağmen kar yağışını ve kardan oyunlarını çok severdik.
Bir buçuk aydır köydeyim. İki gün ara ile yağmur yağıyor. Eğer üç dört gün yağmazsa, köydekiler “aramızda cünüp” var diyorlar. Köyün çay ve fındık bahçelerinin, sebze fidelerinin yağmura, yağmur suyuna ihtiyacı var. Köylerde ve Anadolu’muzda yağmur bereket, yağmur bolluk demektir.
Yağmurun kötüsü olmazmış… Bendeniz de, yağmur yağarken ayak ayak üstüne atıp, sobanın yanında çay kahve yudumlamaktan, televizyon izlemekten, koltukta uyumaktan büyük zevk alırım…