Online Giresun Platformu
1990 yılında babamın Zenith marka fotoÄŸraf makinesi almasıyla baÅŸladı, gazetecilik maceram. Etrafımda gazetelerde yayınlanan haberlik olayları takip ediyor gazetelerdeki habere uygun dile getirip Anadolu Ajansına gönüllü gönderiyordum. Yaptığım araÅŸtırma haberlerini, bir iki üç derken bir gün Anadolu Ajansının Bölge Müdürü Osman ÇavuÅŸoÄŸlu beni Trabzon’a çağırdı. Yaptığım çalışmaları deÄŸerlendireceÄŸini ve beni kaÅŸeli muhabir olarak çalıştıracaklarını söyledi. Yaptığım haberlerin karşılığında haber başı ücret vereceklerini söyleyip, onlar için planlı ve devamlı haber yapmamı istedi.  Dünyalar benim olmuÅŸtu. Hep imrendiÄŸim gazetecilerin içerisine bende dâhil olmuÅŸtum, bu teklifle. Artık sadece ilçemde deÄŸil komÅŸu ilçelerde ve bölgedeki tüm köylerde haber takibi yapıyordum. Çok geziyor, çok dolaşıyordum lakin sevdiÄŸim iÅŸi yaptığım için olsa gerek hiç yorulmuyordum. Haa bu arada yaklaşık üç seneye yakın babamdan aldığım harçlığı bu uÄŸurda harcamış, bu süreçte para kazanmamakla beraber ekstra cebimden paralar harcamıştım, iyi ki öyle olmuÅŸ o dönem benim gazeteciliÄŸi öğrendiÄŸim dönem oldu. Zaman zaman seminerlere, zaman zaman da eÄŸitimlere davet ediliyor, ortalama bir haftalık eÄŸitimlere katılıyorduk.
Boynumuzda fotoğraf makinemiz vardı, haber takiplerine çıkıyor ama kendimize gazeteci diyemiyorduk. Her zaman kendimizi büyüklerimizin asistanı görüp, onların fikirlerini çok önemsiyorduk, bizlerde el alma vardı. Biz haberi yapsak da abilerimiz haberimizi redakte ediyor, son halini verdikleri haberleri bizim imzamızla servis ediyorlardı.
Bu deneyimli ustalar hiç bir zaman bize kaynağı net olmayan haber yaptırtmazlardı. Sokak ağzıyla haber yazsak haberi çöpe atarlar, dedikoduya dayalı hazırlanan haberleri muhakkak araştırtıp delille sağlamlaştırırlar. Çamur at izi kalsın mantığıyla bizlere ulaştırılan haberlerin gerçekliğini araştırtmadan, takibini yaptırtmadan, konuyla ilgili net bilgilere ulaşmadan ve o bilgileri resmi bir kaynağa bağlamadan haberleri yayınlatmazlardı. Bilgiler kesin doğruluk içeren araştırma haberlerle şehirde gündemi biz belirler, şehir en az bir hafta bizim haber üzerinden gündemi takip ederdi.
Rahmetli Ahmet Kayacık’la Trabzon Hürriyet Haber Ajansında tanıştım. Üniversiteye başladığım yıllarda, Anadolu Ajansında kaşeli olarak gazetecilik yapmamın verdiği cesaretle Hürriyet Haber Ajansının kapısını çaldım. Sakalı yere değen biri açtı kapıyı. Ben öğrenci olarak dört yıl burada yaşayacağım, ilçemde Anadolu Ajansına kaşeli muhabirlik yapıyordum. Gazeteciliği çok önemsiyorum ve bu mesleği seviyorum boş zamanlarımda sizinle çalışmak isterim dediğimde geç içeri deyip elime temizlik bezini verdi sakallı adam. Odaları gösterdi ve masaları sil dedi. Önce şaşırdım ama itiraz etmedim, ilk günüm böyle geçti. Boş kaldıkça gelip gitmeye başladım Hürriyet Haber Ajansına. iki hafta sonra bizim Kamil olmuştum orada, artık aileden biriydim. Sakallı adam büro şefimiz değerli ağabeyim Turgay Mürtezaoğlu idi. Allah rahmet eylesin, çok şey öğrendim kendinden. İşte tam da o dönemde Yazı İşleri Sorumlusu Ahmet Kayacık çağırdı beni. Buraya gel Giresunlu diyerek, meğer o da Giresunluymuş. Haber yazmayı ondan öğrendim, çok fırçasını yedim ama üzerimde çok emeği vardır. Allah rahmet eylesin, haber yazmayı, gündem oluşturmayı ve haber takibini ondan öğrendim. O dönemki Doğan Haber Ajansı benim gazetecilikte okulum oldu. Sonra Sabah Gazetesinde kısa bir süre Sayın Ersin Ramoğlu ve Cevat Kol abimle çalıştım ki onlar beni hatırlar mı bilmem ama ben onları da unutulmazlarım arasına aldım. Sonrasında İHA (İhlas Haber Ajansı)’ya başladım, yıllarca da İHA’da çalıştım.
IHA’da gazeteciliÄŸe baÅŸladığım yıllarda Bölge Müdürü Selman Çakır’dı. Kendisi iyi ki tanımışım dediklerimdendir. Åžu an Ä°HA Bölge Müdürü olan Sayın Öner Sever o zamanlarda Ä°HA’nın haber müdürlüğünü yapıyordu. Rahmetli Kral ile Bekir Koca ile en çokta Ali Koray Uzun’la çok baÅŸarılı haberlere gitmiÅŸliÄŸimiz vardır.  Sayın Tekin Atay’ı, UlaÅŸ Özdemir’i, Ömür Avcı’yı, Ä°brahim Sezen’i ve daha birçok dostumu o dönemlerde tanıdım hepsi de alanında çok güzel yerde kariyerlerini sürdürdüler.
Sonra okul bitti lakin gazetecilik bir kere kanımıza iÅŸlemiÅŸti. Giresun’a geldiÄŸimde rahat duramadım. GazeteciliÄŸi Giresun’da da devam ettirmeye baÅŸladım. IHA merkezli çalıştığım için Bekir Bayram’la kısa bir süre beraber haberlere çıktım Giresun’da. Bekir abim de Giresun’da bana destek olan deÄŸerli abilerimin başında gelir. O dönemde Giresun’da pek gazeteci tanımıyorum. Sayın Candemir Sarı yalnız bırakmadı uyum süresince beni. Giresun’da bana her zaman manevi destek olan dostlarımdan oldu. Ä°yi ki varlar ve iyi ki yolum ÅŸehrimde onlar gibi deÄŸerli isimlerle kesiÅŸmiÅŸ. Sonra zaman geçtikçe burada gazetecilerin bir aile gibi olduÄŸunu, herkesin rekabet içinde olmasına karşın birbirine çokça sahip çıktığını gördüm; mesleki anlamda. BirliÄŸimiz daim olsun diyelim.
Özetle 1990’lı yıllarda başlayan gazetecilik maceramız hem akademik anlamda, hem de mesleki anlamda o gün bugün 30 yılı aşkın bir süredir devam ediyor. Yukarıda ismini yazdıklarım haricinde ismini hatırlayamadığım daha birçok dostumla bu meslek sayesinde tanıştım ve hepsini de iyi ki tanımışım.
Gazetecilik bir yaşam şeklidir, size bulaştı mı çıkartamazsınız içinizden. İnanın bugün okuduğunuz o haberler hiçte kolay hazırlanmıyor. Birileri sizi bilgilendirmek, olanı biteni sizlere ulaştırmak adına yoğun güç, enerji ve çaba sarf ediyor. Ne olur onları önemseyin ve meslektaşlarımın itibarsızlaştırma çabasında olanlara müsaade etmeyin. Onları bu özel günlerde hatırlayıp mesajla kutlama yapmak yerine ayakta durmaları adına gazetelerine reklamlarınızla destek olup, onların mesleklerini layığıyla yapmaları adına yaşam mücadelelerine katkı sağlayın. Çalışmalarına destekleyici olun emin olun onlara siz sahip çıkarsanız onlarda size daha faydalı işler çıkaracaktır.
Bu vesileyle tüm meslektaÅŸlarımın 10 Ocak Çalışan Gazeteciler Gününü kutluyorum. Kalın saÄŸlıcakla…
*Giresun Üniversitesi Öğretim Görevlisi Kamil Patan