Online Giresun Platformu
Kredi kartı nedir bilmezdik; o yıllar o yüzden bakkala falan borç yazdırırdık. Bakkallar süpermarket olmadığı için haciz falan gelmezdi.
Öğretmenler saygı görürdü. Ana baba gelip höt zöt edemezdi.
Öğretmenlerden gizli sigara içmek cesaretti ama okul önünde uyuşturucu satmak akla hayale bile gelmezdi!
KomÅŸunun çocuklarını istediÄŸin gibi öper koklar oynardın. Kimse “ulan çocuÄŸu taciz mi edecek” diye seni kollamazdı.
Semtlere göre okul farkı yine vardı ama kimsenin anası babası “benim çocuÄŸum onunla, bununla aynı sınıfta olamaz” diyemezdi… Ayıptı, günahtı, gerçekten Allah’tan da kuldan da utanırdı insanlar.
Sokaklar böyle boş ve ruhsuz değildi, herkes sokaklardaydı aksine kimse eve girmezdi, büyükler çay, kek, börek sohbete dalarken, çocuklar sokaklarda tipi tip, gazoz kapağı, misket, yakar top, çelik çomak, uzun eşşek, saklambaç oynar, gençler mahalle maçları yapardı.
O zamanda televizyon vardı ama her evde bulunmazdı, siyah beyazdı her şey ama yaşamımız renkliydi. Böreğimizi, çekirdeğimizi alır TV olan komşumuza sinemaya gider gibi giderdik.
Herkesin televizyonu yoktu, filmler diziler kısıtlıydı ama bizim Teksas, Tommiks, Zagor, Mandreke gibi koleksiyonlarını yaptığımız çizgi kahramanlarımız vardı.
Ya komşuluk? Bayramlar da başkaydı, öyle seyahatler, tatil vs. yoktu.
Sabah evden çıkar akşama kadar sokakta oyun oynar, komşu evinden su içer, yemek yer yine oyuna koşardık. Şimdi iki çocuğum var bırakın sokakta oynatmayı kapımın önündeki bahçemizde bile tek başına bırakıp da oynatamıyoruz.
Aynen anlatıldığı gibi gelecek korkumuz yoktu. Kin, nefret nedir bilmezdim. Öteki, beriki bilmezdik evet eski Türkiye çok güzeldi.
Acılarımızı paylaşırdık, ya bana bir şey olursa diye bu kadar dertlenmezdik, birimizde cenaze olsa yasını bütün sokak tutardık.
Sevmek öyle kolay değildi, aşk emek isterdi, yürek isterdi, öyle üç günlük aşklar yoktu, yıllarca içinden sever ama söyleyemeye korkardın, sevdin mi adam gibi severdin.
Komsu kızları komsu erkek çocuklarına emanetti. Çocuklar oynarken gece 22.00 23.00’lere kadar anne baba bahçelerde komsularla oturur bizler oynardık ama hiç kimse kimseye kötü gözle bakmazdı.
Sıkı mı bir başka mahalledeki bir kimsenin çocuğu senin mahallende çapkınlık yapacak…
Komşu Ayşe abla hadi yavrum bana 2 ekmek ali ver dese, sorgulamadan, düşünmeden gidiyordun.
Ä°nsanlar insandı, adamlar adam, komÅŸular komÅŸu, hüzünler ve sevinçler ortaktı, yaÅŸamda bir tat vardı. Kısacası yaÅŸamaktan da zevk alırdık, mücadele etmekten de…
Sevgiyle kalın güzel ve sağlıklı vakitler…
Not: Bahtiyar Åžengün’den alıntıdır..