Online Giresun Platformu
Giresun’da doğalgazla ısınan evimden, pandemi dolasıyla kısıtlamalar uygulanan hafta sonu köleliğinden kurtulmak için; Cuma akşamı saat 18.30 Eynesil’deki köyüme çekildim.
15 gün önce içi, duvarları sımsıcak, güler yüzlü evimi bana karşı küskün buldum. Kendi başına üşümüş, duvarları donmuş, içi burkulmuş. Giderken aceleye gelip, sobasını doldurmamış, içerideki kaplara odun koymamışım. Hava dışarıdaki karanlık ortamda 5, evin içinde 7 derece.
Girer girmez, çarşı giysilerini atıp, köy elbiselerini giydim. Buz gibi giyecekler iliklerime kadar indi. Yarı aydınlık odunluktan bir kucak odun alıp, sobayı tutuşurdum. Bu akşam hiç yapmadığım bir şeyi yaptım. Mademki soba yandı, içeri ısındı, saat 9 da battaniyemi üzerime alıp, kanepe üzerine uzandım ve uyumaya çalıştım.
Saat 12 de uyandım. Soba sönmüş, evin içi soğumaya başlamış. Tam iki saat gözümü gözüme takamadım. Anlaşılan ya sobayı tekrar yakacağım, ya da üst kata çıkıp bir battaniye daha alacağım, ikincisini yaptım. Yaş icabı tembellik ruhuma işlemiş. Soba yakmak meşakkatli geldi.
Saat 6 ya kadar iki battaniye altında bir o yana, bir bu yana döndüm. Önceleri içleri fırın gibi idi ama sabaha yakın birlikte üşümeye başladım. Sobayı yaksam, elim kanadım oynamıyor.
Saat 8’de inadı bıraktım. Ya kaskatı olacağım, ya da yılan gibi divrek. Sobayı esaslı şekilde yaktım. Köz oluşunca yarıya kadar kömür doldurdum. On dakika sonra sobam horon tepiyor, aklıma kesme türkü getirip bende ırgalamaya başladım. Üstünde çayımı demledim, yumurtamı kırdım, yanına çektiğim sehpa üstüne serdiğim kahvaltılarla bir güzel kahvaltı yaptım.
O altın sarısı korlarıyla kaynaşırken, bende karşısındaki koltuğa kuruldum. Ayak ayaküstüne atıp, hem keyif çayı yudumluyorum, hem de perdesi açık camdan etrafı seyrediyorum. Sobanın istikbali, kömür bitmeden, yenisini hazırladım.
Yalnız bir müjdem var. Köle değilim, hürüm…