Online Giresun Platformu
1978 darbesinden sonra kurulan hükümetin isteÄŸiyle 1979’da Afganistan’ı iÅŸgal eden Sovyetler BirliÄŸi büyük bir direniÅŸle karşılaÅŸtı. Amerika’nın sözde el altından destek verdiÄŸi direnişçilere dünya müslümanları da bu meÅŸruiyetin güdümünde büyük katkı verdiler. Hiçbir stratejiye dayanmayan, içerde oluÅŸacak bir birliÄŸe hizmet etmeyen, herkesin kendi adamına veya grubuna yönelttiÄŸi bu yardımlar sadece askeri malzemeler deÄŸildi. Dünyanın her yerinden küresel sömürü uygulamalarında ruhen ve vicdanen sıkışan müslümanlar da Afganistan’a giderek savaÅŸa destek verdiler. Ancak bu destekler yerelin dinamiklerini deÄŸiÅŸtirmeye, direniÅŸi tek liderlik altında birleÅŸmeye götüremedi. 1989’da Sovyetler BirliÄŸi ülkeyi kuyruÄŸunu kıstırmış olarak terk ederken geriye ülkenin tamamında iktidarı ele geçirmek için birbirleriyle ölümüne savaÅŸan gruplar bırakıyordu. Kendisi de iki yıl sonra darmadağın oldu zaten.
Maalesef Afganistan’daki savaşçı gruplar yıllar içinde birleÅŸmeye yönelmek yerine daha da ayrıştılar. SavaÅŸları giderek büyüdü. Toplumda oluÅŸan rahatsızlık yeni yapılanmalara sebep oldu ve 1994’te Pakistan ve Hindistan medreselerinde okuyan talebelerin anayapısını oluÅŸturduÄŸu Taliban, Pakistan ve dolayısıyla Amerika’nın desteÄŸinde Afganistan’a girerek kısa zamanda diÄŸer grupları büyük ölçüde ezip ülkede hakimiyeti ele geçirerek Afganistan Ä°slam EmirliÄŸini kurdu. Ancak iÅŸler Amerika’nın istediÄŸi gibi ilerlemedi. Taliban ülkede kendi umdeleri çerçevesinde tüm alanları kontrol eden yapısıyla dışa giderek kapandı ve küresel sisteme kafa tutan bir yola girdi.
2011 Eylül’ünde New York’ta Dünya Ticaret Merkezinin ikiz kuleleri iki yolcu uçağını ele geçirerek intihar dalışına zorlayanlarca yerle yeksan edilirken üçüncü uçak Pentagon’a çarpmış, dördüncüsü ise yolcuların müdahalesi sonucu Pensilvanya eyaletinde bir yerlere düşmüştü. Nedeni ve nasılı çok aydınlanmayan ve aydınlatılamayan bu saldırıların sonucunda Amerika’da üçbine yakın insan ölürken bunu küresel sistemine saldırı kabul eden yönetim aynı yıl Afganistan’a saldırarak ülkeyi iÅŸgale giriÅŸti. Tabii ki yanına irili ufaklı, sözde müttefiki olan, hempalarını da almıştı.
1839’da DoÄŸu Hindistan Åžirketinin emelleri doÄŸrultusunda baÅŸlayan Ä°ngiliz-Afgan savaşından beri, günyüzü görmeyen, hep yoksulluk ve yolsuzluklarla kıvranan, hep ordan ora göçen, hep savaÅŸan, hep ölen Afganistan halkı, miladi 21. yüzyıla da koÅŸullarının ağırlaÅŸmasıyla giriÅŸ yapmıştı. Bırakın sözde büyük Ä°skender’in iÅŸgali ve sonrasındaki yüzyılları, son iki yüzyılı da ölümlerle içli dışlı olarak geçiren halk, bu yeni ölümlere de hazırdı. Öyle de oldu zaten. Amerika zulüm ve ölümlerle dolu yirmi yılını doldurarak Ä°ngilizler ve Ruslar gibi ülkeden kuyruÄŸu kıstırmış kaçarken arkasına bile bakacak hali yoktur.
Bugün sabah TRT Haber’de Amerikalı yetkililerin üç ila yedi gün içinde Taliban’ın Kabil’i kuÅŸatabileceÄŸini açıkladıkları haberini izleyince zihnim dolaÅŸtı birden. Sanki, bu ülkeyi1989’dan 1991’e el altından ve 1991’den 2021’e doÄŸrudan iÅŸgalle yönetmeye çalışanlar onlar deÄŸil. Sanki, Guantanoma’da, Macaristan’da, hatta Bagram’da yüzbinlerce Afganlıyı iÅŸkenceden geçirenler onlar deÄŸil. Sanki, önce destekledikleri Usame bin Ladin gibi yüzlercesini önce komünist düşmana karşı savaÅŸan kahramanlar olarak ilan ederken sonrasında küresel terörist ilan edip beyazsarayda uzaktan izledikleri operasyonlarla üzerine binlerce mermi sıkıp öldürdükten sonra parçalayıp helikopterlerle okyanuslara atanlar onlar deÄŸil. Sanki, cenk kalesinde, düğün evlerinde, bayram kutlamalarında binlerce insanı bombalayarak öldüren onlar deÄŸil. Sanki, koca ülkeyi kan ve ölüm gölüne çevirmelerine raÄŸmen geliÅŸen direniÅŸe dayanamayıp akÅŸam misafirliÄŸinden ayrılan bacanak tadında hadi bize eyvallah kıvamında mesajlarla defolup gitmek zorunda olanlar onlar deÄŸil.
Hele TRT Haber’in haber kurgusuna ne demeli? Sanki açıklamayı yapanlar Kadıköy Şükrü Saraçoğlu Stadyumunda Fenerbahçe-Akhisar maçının seyircileri. Kullanılan dil öylesine renksiz ki, o yetkililer her şeyden habersiz, suçsuz, günahsız ve söyledikleri de tarafsız tespitler sanki.
Yok öyle yaÄŸma! Herkes yaptığının bedellerini bir bir ödeyecek. 1999’da üçüncü Ä°ngiliz-Afgan savaşı sonrasında Ä°ngiltere küresel iddialarından vazgeçmek zorunda kaldı.
1989’da Afgan direniÅŸini kıramayan Sovyetler BirliÄŸi küresel iddialarını bırakmakla kalmadı, kendisi de dağıldı gitti. Bu sefer de, Amerika BirleÅŸik Devletleri çareyi kaçmakta buldu ama o da dağılacak yakında. Tuz buz olacak küresel hakimiyeti. Siyah beyaz, kuzey güney, zengin yoksul, evangelist protestan çatışmaları onu da güze varmış kavak yapraklarına döndürecek. Gün ola harman gele..
Afganistan’daki Türkiye’ye gelince, geçmişte duruşunu bilemem. Ne yaptı, nasıl yaptı, bir Afganlıyla görüşüp dinleme fırsatım olmadı hiç. Ama ilk gidişi kötüydü. Amerika’nın kuyruğuna takılmış bir ülkenin vatandaşı olmaktan utanmıştım kendi kendime. Ama zamanla Afganlıların Türk askerlerine fazla tepki vermemesi belki de bazı kötülüklerin engeli ve bazı desteklerin sebebi olmuşlardır diye düşündürdü bana, 1974 öncesi Kıbrıs’taki Pakistan askerleri gibi. Bugünse, Türkiye’nin Afganistan’da askeri varlığıyla kalmasına dair konuyu yetkililerin gündeme getirişlerinde bazı görüşmeler ve sözleşmeler yapılmış gibi bir tad var. Bekleyip göreceğiz sonucu.
Yaşayan bilir her şeyi. Gerisi laf-ı güzaftır. Bize bugünlük; Afganlı kardeşlerimizin sulh ve sükuna varmaları için dua etmek kalıyor. Yarını, ancak Rabbim bilir.